سالهاست که مردم وقت معنوی افطار در ماه مبارک رمضان را با زمزمه مناجات معروف به "ربنا" استاد محمد رضا شجریان سپری می کنند، چنان که گویی این مناجات جزیی از مراسم افطار است. اما امسال دومین سالی است که صدا وسیما سعی دارد به خیال خود، جایگزینی برای این نوای ملکوتی پیدا کند و از پخش آن امتناع می کند.

این اتفاق در روزگاری می افتد که سالهاست دنیای دیجیتال، انحصار را از رادیو و تلویزیون گرفته و دیگر مردم منتظر نیستند تا مثلا رادیو لطف کند و آنچه آنها درخواست می کنند، پخش کند. امروز در جیب هرجوان حتی در دور افتاده ترین مناطق کشور، یک رسانه مالتی مدیا قرار دارد که او را از پیروی از آنچه صدا و سیما به او تحمیل می کند، بی نیاز کرده است. از سوی دیگر توجه به این موضوع هم بد نیست که این روزها حتی بچه هایی که توهم خواننده بودن دارند هیچ احتیاجی به این ندارند که صدا و سیما گوشه چشمی به آنها داشته باشد و بلدند چطور جای خود را در میان جوانها باز کنندو علی رغم ممنوعیت پخش آثارشان در صدا و سیما چنان مطرح شوند که نهایتا صدا و سیما با همه ابهتش مجبور شود برای برنامه های مناسبتی منت آنها را بکشد و با پرداخت پولهای کلان از آنها بخواهد قدم رنجه فرموده و این سازمان را سرافراز فرمایند.حتما دیده یا شنیده اید که سیما برای برنامه های زمان سال تحویل امسال چه کسانی را دعوت کرد و تهیه کنندگان در آوردن هنر پیشه ها و خواننده های نوظهور بازاری چه رقابتی با هم داشتند و در این میان چه پولی از جیب مردم هزینه شد.

در چنین وضعیتی است که صدا وسیمای با زمان جلو نیامده و خودشیفته ما هنوز در این تصور است که با عدم پخش ربنای شجریان، آن هم در حالی که ناتوان از تهیه اثری با کیفیت بسیار پایین تر از آن است، می تواند این استاد بزرگ را از مردم بگیرد; در حالی که همواره و بخصوص امروز، این صدا و سیما است که احتیاج حیاتی به استفاده از اثر یا آثار شجریان و استادانی از این دست دارد، نه اینکه شجریان و مردم، محتاج  عنایت و لطف صدا وسیما باشند تا شاید ربنا را ناقص و با هزار اما و اگر پخش کند. در همین چند روزی که از ماه رمضان گذشته، دیده ام  دوستانی که در لحظه افطار، نوای ربنای شجریان را از طریق کامپیوتر یا موبایل خود پخش کرده اند و چقدر دیدن این صحنه باعث تاسف برای دستگاه عریض و طویل صدا و سیما است که روز به روز فاصله خود را با مردم بیشتر می کند و از طرف دیگر می خواهد شبکه های ماهواره ای که مخاطب بسیاری در کشور پیدا کرده را از خانه های مردم بیرون کند! 

برادران عزیز مسئول رسانه ملی! اگر شما برای برنامه های خودتان نوشابه باز می کنید و با نظرسنجی های غیرعلمی  سعی دارید به خود اعتماد به نفس تزریق کنید ، کمی هم به این فکر کنید که واقعیت برتر از همه این تبلیغات وجود دارد و آن کسی که سرش زیر برف است تنها خود را از دیدن آن محروم کرده است و یک روز بالاخره باید کله را بیرون بیاورد و ببیند که دنیا کجا رفته و مردم چه نگاهی به رسانه ای دارند که روزگاری نام "ملی " را یدک می کشید. آن روز طنین ربنای شجریان ممکن است از کامپیوتر یا موبایل فرزندانتان در خانه شما بپیچدو شما را متوجه کلاهی که سر صدا و سیما رفته است، بکند.